Metoda Dobrego Startu.

Charakterystyka:

Metoda powstała na bazie francuskiej wersji programu

„Bon Depart” z początku lat 40. XX wieku. Polską odmianę stworzyła prof. Marta Bogdanowicz, wprowadzając ujednolicony układ ćwiczeń, nową formę i nowe zestawy wzorów opartych na polskich piosenkach dziecięcych i ludowych.

Zajęcia mają zawsze stały układ i obejmują:

• zajęcia wprowadzające, scalające grupę, przygotowujące

do tematu piosenki, pobudzające koncentrację,

• zajęcia właściwe, które obejmują ćwiczenia ruchowe (zabawa związana z treścią piosenki obejmująca głównie motorykę dużą), ćwiczenia ruchowo-słuchowe (z piosenką, np. wystukiwanie rytmu piosenki na woreczkach 
z grochem), ćwiczenia ruchowo-słuchowo-wzrokowe (odtwarzanie ruchem wzoru graficznego w rytm śpiewanej piosenki – od wodzenia palcem po dużym wzorze do pisania go w liniaturze),

• zajęcia końcowe – dające odpoczynek, relaks.

Problemy, zaburzenia

Metoda skierowana była głównie dla dzieci

z trudnościami w nauce, z tzw. grupy „ryzyka dysleksji”,

z powodzeniem wykorzystywano ją również w pracy z dziećmi

z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Profilaktycznie wykorzystywana jest w przedszkolach jako metoda wspierająca naukę czytania, pisania. Metoda została również dostosowana do pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu.

 

Jak przebiega terapia:

Zajęcia odbywają się najczęściej raz w tygodniu, trwają przeciętnie około 30 minut. Obejmują zazwyczaj grupę 3-4 dzieci, przy czym wskazane jest,aby każde dziecko mogło być wspomagane przez inną osobę.Zauważa się wzrost sprawności motorycznej związanej zwłaszcza z płynnością ruchów,polepszenie orientacji w schemacie własnego ciała,polepszenie funkcji poznawczych, wzrost poziomu odtwarzania wzorów graficznych i rytmu, polepszenie koncentracji uwagi i pamięci, pozytywne zmiany w zakresie mowy i śpiewu, wzrost umiejętności społecznych  
(M. Bogdanowicz).
Źródło:
Dziecko z niepełnosprawnością