Bajkoterapia.

   Bajki terapeutyczne 

dla dzieci są próbą podjęcia walki z problemami, które dotykają najmłodsze pokolenie. Największą zaletą bajek terapeutycznych jest możliwość tworzenia historii połączonych z baśnią, dostosowanych indywidualnie do każdego dziecka i problemu, z jakim się ono boryka. Istnieją także bajki terapeutyczne dla dorosłych pomagające lepiej poznać samych siebie i nauczyć się łatwiej nazywać własne emocje. 

Dlaczego właśnie bajki?

Towarzyszą nam już od najmłodszych lat, jesteśmy z nimi dobrze zaznajomieni. Od zawsze wierzymy w ich zakończenia i często wyciągamy z nich wnioski. Jeśli dzięki bajce terapeutycznej dziecko dowie się, że nie tylko ono ma różnego rodzaju problemy, jak np. nieśmiałość bądź lęk przed pająkami, będzie mu łatwiej je zaakceptować. Gdy uwierzy w szczęśliwe rozwiązanie kłopotów bohatera bajki terapeutycznej, w której przedstawiono historię bardzo podobną do tej przez niego przeżywaną, pojawi się w nim nadzieja, że i własne lęki może przezwyciężyć.

 Główne cele bajkoterapii:

•  bajka dostarcza nowej wiedzy o świecie i o innych ludziach – pomaga zrozumieć ich postawy i zachowania,
•    pomoc w zrozumieniu siebie i świata –  bajka wprowadza porządek i ład, pokazuje normy i reguły nim rządzące; poprzez uporządkowany i przewidywalny obraz świata buduje się poczucie bezpieczeństwa,
•     uczenie przestrzegania zakazów i bycia dobrym – w bajkach świat jest sprawiedliwy i rządzony według jednoznacznych reguł , szlachetność jest nagradzana,
•      pomoc w rozwiązywaniu osobistych, trudnych problemów i sytuacji,§  odreagowywanie napięć,
•    leczenie niepożądanych stanów psychicznych, takich jak lęk, poczucie mniejszej wartości, osamotnienie, nuda, apatia,
•     doraźna pomoc w radzeniu sobie z emocjami powstałymi na skutek niepomyślnych zdarzeń,
•      uwrażliwienie na przeżycia estetyczne,
•      pomoc w zaakceptowaniu swoich mocnych i słabych stron,
•      rozwijanie wyobraźni,
•      relaks, odprężenie, zabawa,
•     diagnozowanie poprzez wybór ulubionego bohatera dociera się do nieuświadomionych problemów dziecka.

Schemat bajki terapeutycznej został opracowany przez Martę Molicką. Zawiera on 4 podstawowe elementy :

1.          Główny temat (sytuacja wywołująca lęk, lub zachowanie, które należy zmienić);
2.      Główny bohater (dziecko, zwierzątko lub zabawka, z którą czytelnik identyfikuje się);
3.    Inne wprowadzone postacie (pomagają nazwać uczucia, uczą reakcji na trudne sytuacje, radzą jak rozwiązać problem);
4.       Tło opowiadania (miejsce znane dziecku, najczęściej przedstawione w sposób ciepły, bajkowy).

Bajki w bajkoterapii możemy podzielić na :

Bajka relaksacyjna – bajka ta odpowiednio dobrana i opowiedziana albo przeczytana może doskonale wyciszyć, choćby przed snem, po dniu pełnym wrażeń. W bajkach relaksacyjnych miejsce akcji zawsze jest bezpieczne, przyjazne i spokojne, dzięki czemu dziecko uwalnia się od stresów i odpręża. Bohater bajki doświadcza wszystkimi zmysłami : węch (zapach kwiatów w ogrodzie), dotyk (promień słońca na twarzy, wiatr we włosach), słuch (szum drzew i krzewów, śpiew ptaków), smaku (smak świeżych truskawek). 

Bajka psychoterapeutyczna – jej zadaniem jest obniżenie lęku, dowartościowanie, wskazanie sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Po wysłuchaniu bajki dziecko albo ją przyjmie, albo odrzuci. Jeżeli treść bajki budzi żywe zainteresowanie dziecka, to znak, że silnie utożsamia się z bohaterem. Redukcja lęku następuje poprzez kontakt z podobnym problemem oraz odnalezienie sposobu rozwiązania go. Emocje zostają nazwane, a lęk stopniowo oswojony. 

Bajka psychoedukacyjna – ma na celu poszerzenie repertuaru zachowań dziecka, poprzez poznanie bohatera bajki, który ma podobny problem. Bajki psychoedukacyjne powinny opowiadać o emocjach, o rozpoznawaniu ich i nazywaniu. Bajki te wspierają proces wychowania poprzez wskazanie innych możliwości zachowania, czy nauczenie właściwego zachowania. 

Źródło:

Bajki terapeutyczne dla dzieci i dorosłych