Terapia ręki.

Charakterystyka:

Metoda polega na usprawnianiu małej motoryki dziecka, głównie w zakresie dłoni i ruchu palców. Obejmować powinna również normalizację napięcia mięśniowego, stabilizację w zakresie obręczy barkowej, prawidłową pracę górnej kończyny, koordynację pomiędzy prawą i lewą dłonią. Dopiero potem powinien być ćwiczony chwyt i odpowiednia technika pisania. Dlatego warto równolegle z terapią ręki prowadzić zajęcia z integracji sensorycznej.

Problemy, zaburzenia:

Terapia skierowana jest do dzieci:

• z nieprawidłowym napięciem mięśniowym,

• szybko męczących się podczas pisania, przyjmujących pozycję zsuwającą się z krzesła,

• których pismo trudno jest rozczytać, słabiej piszących, mających nieprawidłowy chwyt pisarski,

• u których stwierdzono dysgrafię bądź też szerzej, dyspraksję, czyli kłopoty w planowaniu motorycznym,

• które nie potrafią wykonywać czynności samoobsługowych charakterystycznych dla ich wieku, np. ubieranie się, zapinanie guzików, jedzenie widelcem,

 • które nie przepadają za plasteliną, wycinaniem nożyczkami itp.

Jak przebiega terapia:

Przebieg zajęć, ćwiczenia uzależniony jest od pomysłowości i umiejętności prowadzącego. Należy pamiętać jednak, aby obejmowały one stałe elementy, takie jak:

• normalizacja napięcia mięśniowego, przekraczanie linii środkowej ciała, koordynację dużych ruchów ciała,

• stymulacja proprioceptywno-dotykowa,

• stabilizacja w zakresie obręczy barkowej,

• ćwiczenie zdolności do izolacji ruchów,

• prawidłowa praca górnej kończyny,

• koordynacja pomiędzy prawą i lewą dłonią,

• ćwiczenia grafomotoryczne – nauka rysowania pętelek, liter itd.

Źródło:

Dziecko z niepełnosprawnością