Biofeedback

Charakterystyka:

EEG-Biofeedback przybył do Polski w latach 90. ze Stanów Zjednoczonych. Tam pierwsze sesje odbywały się już pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, jednak największy rozwój związany jest z pracami prof. B. Stermana w ośrodku lotów kosmicznych NASA. Polega na regulacji czynności bioelektrycznej mózgu, regulowaniu stanów nadmiernego pobudzenia lub nadmiernego hamowania (wzmacnia pożądane fale mózgowe i ogranicza niepożądane).

Problemy, zaburzenia:

Terapia skierowana jest do osób:

• z zaburzeniami uwagi i koncentracji

• z ADHD (nadpobudliwością psychoruchową)

• z problemami szkolnymi typu dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia, dysortografia

• nieśmiałych, zamkniętych w sobie

• jąkających się

• z zaburzeniami zachowania, agresją

• z zaburzeniami pracy mózgu (m.in. mózgowe porażenie dziecięce, padaczka)

• z zaburzeniami rozwojowymi (m.in. zespół Aspergera, niepełnosprawność intelektualna).

Jak przebiega terapia:

Terapia rozpoczyna się od badania EEG mózgu i od skonstruowania mapy mózgu, czyli indywidualnej, bazowej aktywności mózgu. Z zapisu takiego można uzyskać wiele informacji o stanie fizjologicznym (czuwanie, senność, sen) czy o emocjonalnym (napięcie psychiczne, relaksacja). Na podstawie zapisu tworzy się indywidualny program treningu. Może on trwać 20-30 sesji, ale może również 60-80, np. u dzieci z ADHD. 

Trening rozpoczyna się od założenia na głowę elektrod, które przekazują zapis pracy mózgu. Jest on przetworzony przez odpowiednie oprogramowanie i dziecko na ekranie widzi czynność bioelektryczną mózgu pod postacią samochodu, piłki itp. Może ono zmienić obraz jedynie przez siłę swojej woli, a nie za pomocą np. myszki. Dziecko na bieżąco otrzymuje informację zwrotną (wzrokową, słuchową) o swoich wynikach i postępach. Jeśli na przykład samochód zaczyna wypadać z trasy, dziecko dostaje taką informację i musi natychmiast się skupić, by nie „doszło do katastrofy”. W taki m.in. sposób dochodzi do pojawiania się nowych połączeń (synapsis) w mózgu. Zwiększa się jego plastyczność, która jest fundamentem procesu uczenia się i zapamiętywania. Treningi powinny zwiększać liczbę fal szybszych (tych bardziej pożądanych), tak by stymulowały aktywność mózgu, koncentrację, uwagę, zmniejszały stopień pobudzenia, agresję, stres, by przynosiły większą wydajność w ciągu dnia i lepszy sen w nocy.

Najlepiej jest, gdy sesje odbywają się 2-3 razy w tygodniu. Każda sesja i przebieg treningu jest zapisywany, aby móc kontrolować postępy dziecka.

Źródło:
Dziecko z niepełnosprawnością