Charakterystyka:
Metoda ta została stworzona przez dr.
Kjelda Johansena, duńskiego nauczyciela i psychologa. Szacuje się, że co
najmniej u połowy dzieci z rozpoznanymi trudnościami w uczeniu się, dysleksją,
zespołem zaburzeń uwagi i zachowania występują zaburzenia przetwarzania
słuchowego (IFiPS 2008). Oznacza to, że pomimo prawidłowego odbioru sygnału
akustycznego w strukturach obwodowych ucha (diagnoza lekarska „dziecko
słyszy”), dziecko nie potrafi przetworzyć tego bodźca.
Problemy, zaburzenia:
Trening skierowany jest do dzieci,
młodzieży i dorosłych z centralnymi zaburzeniami przetwarzania bodźców
słuchowych, w tym do osób z dysleksją, ADHD, opóźnionym rozwojem mowy,
zaburzeniami koncentracji uwagi, z autyzmem, zespołem Aspergera, mózgowym
porażeniem dziecięcym, zaburzeniem uwagi słuchowej czy nadwrażliwością na
dźwięki. Zaburzenia w przetwarzaniu bodźców słuchowych najczęściej przejawiają
się w tym, że dziecko nie różnicuje prawidłowo dźwięków, ma kłopoty w
lokalizacji, skąd pochodzi dany dźwięk, nie rozumie dobrze mowy w hałasie, np.
w grupie rówieśniczej w przedszkolu, w szkole. Ma trudności w rozumieniu i
zapamiętaniu kilku poleceń, instrukcji. Mogą to być dzieci, które wydaje się,
że nie słyszą polecenia lub nieco później na nie reagują, mają kłopoty z
koncentracją i z uwagą słuchową.
Jak przebiega terapia:
Pierwszym krokiem jest wykonanie
diagnozy za pomocą audiometru (audiometria tonalna i test dychotyczny) oraz
dokładne zbadanie lateralizacji. Każde dziecko otrzymuje indywidualny program,
który będzie najlepiej pasował do jego możliwości słuchowych. Muzyka w tej
metodzie jest specjalnie skomponowana, tak aby obejmowała swoim zakresem różne
częstotliwości potrzebne do stymulacji. Nagranej na płytę CD muzyki należy
słuchać za pomocą słuchawek przez 10 minut dziennie, możliwie zawsze o tej
samej godzinie i w tym samym miejscu. Postępy są kontrolowane co 6-8-10
tygodni. Za każdym razem dziecko otrzymuje nową płytę. Cały program trwa 6-10
miesięcy.
W trakcie stymulacji JIAS nie ma
konieczności rezygnowania z innych form terapii, jakimi objęte jest dziecko w
tym samym czasie. Niewątpliwie dużym plusem tej metody jest to, że umożliwia
terapię w optymalnym klimacie, który dziecko zna i w którym dobrze się czuje,
czyli w domu.
Źródło:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz