ADHD.

Uczeń z ADHD i jego sposób 

na radzenie sobie z emocjami

Zachowanie, jakie wykazuje uczeń z ADHD jest bardzo trudne 

do kontrolowania i opanowywania.  

Wynika to z tego, że dziecko zwyczajnie nie jest w stanie 

poradzić sobie ze swoimi emocjami ani wyregulować ich.

Z tego właśnie powodu ujawniają się one często w najmniej odpowiednich momentach

 i w najmniej właściwy sposób. Ten brak kontroli nad emocjami sprawia, 

że wybuchają one nieraz bardzo intensywnie i w sposób niekontrolowany. 

W oczach osób dorosłych wydaje się to czasem po prostu niedojrzałe.

Okazuje się jednak, że niedojrzałość w porównaniu z innymi uczniami 

w wieku dziecka z ADHD nie jest bezpośrednią przyczyną problemu. 

Przynajmniej nie w znaczeniu, w jakim zazwyczaj ją pojmujemy.  

Mamy przecież do czynienia z dziećmi, które z założenia są niedojrzałe 

– taka jest ich rola.Nikt przecież nie rodzi się od razu dojrzały. 

Usiłowanie uspokojenia ucznia z ADHD poprzez kary to zupełnie bezsensowna czynność. 

W niczym nie pomoże. Trzeba pracować nad emocjami, a nie karać zachowanie,

 które z nich wynika. Zwłaszcza, że nie dzieje się to ze złośliwości.

Uczeń z ADHD - jak można mu pomóc?
 Nie są w stanie znieść bycia w bezruchu i braku aktywności – 

nic w tym z resztą dziwnego, żadne dziecko tego nie lubi. 

Pamiętaj jednak, że choć dziecko z ADHD się rusza, wcale nie musi to oznaczać,

że nie jest skupione ani że nie uczy się właśnie czegoś ważnego.

Właśnie w ten sposób dzieci te nabywają wiedzy i nowych umiejętności, 

 nie są w stanie natomiast uczyć się biernie i na siedząco. 

Nie należy więc krzyczeć na dziecko ani go karcić tylko dlatego, 

że w trakcie lekcji patrzy w okno lub w jakiekolwiek inne miejsce.

My też przecież robimy tak niezliczoną liczbę razy i nic się nie dzieje. 

Po minucie lub dwóch znów się koncentrujemy i życie płynie dalej.  

To zupełnie naturalne i wspólne nam wszystkim zachowanie. 

Skuteczne strategie

Dzieci z ADHD potrzebują całego mnóstwa pomocy i wsparcia. 

Jeżeli im go nie zapewnimy, nie będą w stanie wykonać polecanych
przez nas zadań, ponieważ zwyczajnie nie będą wiedzieć, jak.

Aby być im w stanie pomóc,  

potrzebne nam będą cechy takie jak cierpliwość i spokój.

 Musimy też starać się mówić zwięźle, ponieważ zbyt dużo informacji 

w jednej wypowiedzi sprawia, że dzieci czują się zagubione.

Tutaj właśnie docieramy do kluczowego punktu. 

Wiele razy zdarza się, że dzieci z ADHD „odłączają się”, 

ponieważ otrzymują zbyt wiele informacji naraz.

 Nie są w stanie tego przetworzyć, pojąć ani zrozumieć. 

Bywa również na odwrót – niektóre dzieci bardzo szybko się nudzą, 

ponieważ dajemy im zbyt mało informacji.

Musimy więc znaleźć złoty środek między tymi dwiema skrajnościami 

– i tutaj właśnie zaczyna się sztuka nauczania. Odnośnie dzieci z ADHD, 

 warto też mieć na względzie, że ciężko jest im pracować
z dużą porcją informacji naraz. Zwłaszcza, jeśli materiał przekazuje się
w sposób statyczny, w formie wykładu lub tekstu.

źródło:

pieknoumyslu.com