czwartek, 12 lipca 2018

Emocje po prostu są, nie są ani dobre, ani złe. Dla uproszenia można powiedzieć,

że są pozytywne lub negatywne, wygodne lub niewygodne w przeżywaniu.

Ważne jednak, że są i że wszystkie są potrzebne. Stanowią informację,

są naturalną reakcją na zaspokojenie czy brak zaspokojenia określonych potrzeb.

A ich pojawienie się stanowi impuls do określonego zachowania.

Działamy więc (upraszczając) według schematu:

potrzeba – zaspokojenie (lub jego brak) – emocja – zachowanie.

Jak wspierać dziecko?

Aby pomóc dziecku w radzeniu sobie z emocjami,

rodzic powinien przede wszystkim zaopiekować się sobą

(tj. uświadomić sobie własne emocje, dać prawo do ich wyrażania,

a także popełniania błędów i wyciągania wniosków),

ponieważ spoczywa na nim podwójna odpowiedzialność:

po pierwsze pomagania dziecku w radzeniu sobie z jego emocjami,
po drugie dbania o własną kondycję emocjonalną, ponieważ jeśli ją zaniedba,nie będzie w stanie skutecznie wspierać swojego dziecka
stworzenie bezpiecznej,wspierającej relacji z dzieckiem
Nauka rozróżniania/nazywania własnych emocji.
Dziecko uczy się przez naśladowanie. To, w jaki sposób twoje dziecko
będzie radziło sobie z przeżywanymi emocjami, zależy w dużej mierze od tego, jak ty zachowujesz się np. pod wpływem stresu. Zamiast wymagać od dziecka, żeby umiało konstruktywnie poradzić sobie z własnymi emocjami- zacznij wymagać najpierw od siebie
Pokaż dziecku, żeby nie bać się emocji. Ważny punkt, z którym my rodzice i opiekunowie mamy duży problem. Boimy się złości naszych dzieci, przeraża nas ich frustracja, przytłacza ich smutek. Niektórzy rodzice w tej kwestii doszli już niemal do perfekcji- nauczyli się robić wszystko, żeby tylko ich dziecko nie musiało mierzyć się z trudnymi emocjami. Jednak postępując w ten sposób ograbiamy nasze pociechy z części ich własnej emocjonalności i cennego życiowego doświadczenia- umiejętności radzenia sobie z własną złością czy frustracją.
Jako rodzić staraj się słuchać dziecka z empatią. Nie przerywaj, pozwól mu się wypowiedzieć. Samo w sobie ma to działanie uspokajające. Kiedy dziecko może zwerbalizować uczucia, nieco się rozluźnia.

Oswoić autyzm