Dlaczego do logopedy?Wpływ zaburzeń mowy na trudności w nauce.

Rozwój całego systemu artykulacyjnego dziecka powinien zakończyć się 
w wieku 6 lat.Rozwój mowy każdego dziecka przebiega jednak różnie.  

 

 Dlaczego? 

Zależy on bowiem od czynników wewnętrznych,

 na które nie ma się wpływu i czynników zewnętrznych. 

 Na te pierwsze składają się zarówno uwarunkowania genetyczne,

 specyficzne cechy i właściwości organizmu. 

 Dla właściwego kształtowania i rozwoju mowy konieczne jest

 zatem prawidłowe funkcjonowanie:  

*aparatu artykulacyjnego (wargi, język, podniebienie, policzki, uzębienie);

 *aparatu fonacyjnego (krtań, gardło, jama nosowa);

 * oddechowego (płuca, oskrzela, tchawica);

 * ośrodkowego układu nerwowego;  

* narządu słuchu w tym słuchu fonematycznego;

 * odpowiedniego poziomu rozwoju umysłowego i emocjonalnego;

 *  dobrego stanu fizycznego dziecka.

 Związek zaburzeń mowy z trudnościami w nauce

 ma charakter dwustronny.

 Z jednej strony zaburzenia mowy przyczyniają się

 do powstania trudności w nauce,

 z drugiej strony przedłużające się niepowodzenia w nauce

 powodują  zaburzenia mowy, np. jąkanie.

 Istniejące u dziecka zaburzenie mowy może mieć

 ujemny wpływ na jego rozwój,

m.in. może niekorzystnie wpływać na jego psychikę,

 bowiem jeśli dziecko wstydzi się swojej wady, może zacinać się

 przed trudnymi dla niego wyrazami, odczuwać lęk przed odpowiedzią.

 Uczeń nieprawidłowo mówiący najczęściej woli milczeć i udawać,

 że jest nieprzygotowany do zajęć,

 niż demonstrować swoją wadę wymowy.

 W wyniku tego zdobywa słabe stopnie i pogłębiają się

 jego niepowodzenia w szkole.

 Warto przy tym dodać, iż uczniowie,

 którzy nie opanowali w młodszych klasach

 umiejętności czytania, później czytają niechętnie.

 W związku z tym w miarę upływu lat nauki szkolnej możliwe jest

 powstawanie coraz większej różnicy w zasobie pojęciowym

 między uczniami z wadami wymowy a ich rówieśnikami,

 ponieważ obniża się ich poziom rozwoju słowno - pojęciowego.

 Okres nauki w klasach początkowych jest ostatnim etapem

 usuwania i wyrównywania braków

 i niedostatków w rozwoju mowy dziecka.

 Nieusunięte w porę wady utrwalają się,

 znajdując wyraz w wypowiedziach słownych i pisemnych.

 Dziecko przeważnie tak pisze, jak mówi.

 Nawyk wadliwego mówienia i pisania stopniowo się utrwala.

 Prawidłowy rozwój mowy jest bardzo ważnym

 warunkiem szkolnego powodzenia dziecka

 i zasługuje na specjalna uwagę szkoły i rodziców.

 

 Wpływ na trudności w nauce

 

 Trudności szkolne dziecka wynikające z zaburzeń mowy

 dotyczą przede wszystkim edukacji polonistycznej.

 Dziecko źle mówiące najczęściej pisze z błędami, słabo czyta,

 przejawia zahamowania w swobodnym wypowiadaniu się.

 Ujawniają się one również na lekcjach innych przedmiotów,

 które w szerszym zakresie wymagają wypowiedzi ustnych.

 Uczeń, który źle wymawia poszczególne dźwięki,

 ma zmniejszone możliwości wykazania swojej wiedzy

 podczas wypowiedzi w szkole. Kiedy wymaga się od niego

 wykonania prac pisemnych lub udzielenia bardziej złożonych

 pod względem językowym wypowiedzi ustnych,

 natrafia na spore trudności. Ich stopień zależy od tego,

 jakie są przyczyny niepoprawnej wymowy.

 Jeżeli są nimi np.wady zgryzu,  

nieprawidłowości w budowie języka czy rozszczep podniebienia,

 to nie będzie to miało wpływu na umiejętność pisania.

 Jeśli natomiast wadliwa wymowa jest wynikiem uszkodzenia

 lub niedokształcenia struktur odpowiedzialnych

 za funkcje percepcyjno–motoryczne,

 pojawiają się problemy z pisaniem.

źródło:
logopeda
edukacja i dialog