Rodzice dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych /autyzm,Zespół Aspergera/.

Rodzicom, którzy zaczynają u swojego dziecka obserwować niepokojące zachowania, 

bardzo trudno jest przyjąć do wiadomości fakt, że ich dziecko ma poważne problemy. 

To naturalne, że każdy rodzic ma jakieś oczekiwania, plany, wizje przyszłości. 

Pogodzenie się z tym, że jego dziecko nie jest takie, jak oczekiwał,
bywa bardzo trudne. Problem w tym, że im później zostanie postawiona diagnoza, 

tym trudniej przychodzą efekty terapii. A terapia jest trudna z kilku względów. 

Zespół Aspergera jest częścią szerszego spektrum zaburzeń, 

a jego objawy mogą mieć różny poziom nasilenia. 

U każdego dziecka poszczególne objawy mogą występować 

w różnym stopniu natężenia. Ponadto, rozpoznanie Zespołu Aspergera 

przez specjalistę (psychologa, neurologa) oznacza, że ten 

na podstawie listy objawów ocenia, czy dziecko 

odpowiada opisowi tego zaburzenia. Nie istnieje żaden test biologiczny, 

który pozwoliłby ustalić, czy ktoś jest dotknięty Zespołem Aspergera, czy nie.

 Rodzi się dziecko. Najpiękniejsza istota na świecie. Mamy plany, marzenia… 

Niestety przychodzi czas, kiedy zaczynamy dostrzegać różnice 
między naszym skarbem, a innymi dziećmi. 
Czasami tylko my to dostrzegamy. 

Wszyscy przekonują nas, że przesadzamy. Od pierwszego nietypowego zachowania 

do diagnozy często mijają miesiące, a nawet lata. 

Ten czas to chwile zwątpienia, zniechęcenia, rozpaczy i ogromnej samotności. 

Diagnoza autyzmu czy zespołu Aspergera czasami załamuje, 

innym razem przynosi ulgę („nie oszalałam, że coś się dzieje z moim dzieckiem”), 

najczęściej jednak zmusza nas do działania.

 Trudności wychowawcze z takim dzieckiem mają przyczynę 

w jego zaburzonym funkcjonowaniu. W reagowaniu na trudne zachowania

 trzeba nieustająco pamiętać o problemach zaburzonej integracji sensorycznej, 

upośledzone interakcje społeczne, kłopoty z porozumiewaniem się, komunikacją, 

bardzo szczególne zainteresowania, natręctwa, powtarzające się rytuały, 

schematyczne zachowanie się, brak elastyczności. Bardzo potrzebują miłości, 

cierpliwości i akceptacji, Wtedy są szczęśliwe i rozkwitają.

 Codzienność dziecka z Zespołem Aspergera, to poruszanie się w świecie, 

którego absolutnie nie rozumie.  Mimo używania bardzo bogatego słownictwa, 

trudno im wyrazić swoje potrzeby. Przedszkolak będzie żądał na śniadanie

 „cytrusów i protein”, ale nie będzie umiał rozmawiać z rówieśnikami. 

Wyłączy się z rozmowy, w środku zajęć usiądzie wśród dzieci 

i będzie bawił się samochodzikami, a właściwie pochłonie go 

obserwacja kręcących się kółek. Podejmowanie działań zapobiegających 

społecznej izolacji będzie jednym z kluczowych działań rodziców i nauczycieli. 

Nie wystarczy jednak zaprosić do domu kolegów. Zwykle dziecko z ZA cieszy się 

na przyjście kolegów, planuje zabawy, ale potem skoncentruje się na swojej pasji 

(np. układa figurki dinozaurów, cały czas opowiadając o nich uczonym językiem), 

zupełnie nie zauważy znużenia kolegów, a nawet ich wyjścia. 

Zaproszony do domu rówieśników będzie kurczowo trzymał się ręki opiekuna, 

nie weźmie udziału  w żadnej zabawie. 

Po powrocie do domu godzinami będzie opowiadać o wizycie, 

o dzieciach, o torcie i innych atrakcjach.

źródło:

edurada.pl