Jak
urządzić pokój dla dziecka? Na co zwrócić szczególną uwagę?
Oczywiście, dla rodziców i opiekunów dzieci z autyzmem byłoby wspaniale,
Oczywiście, dla rodziców i opiekunów dzieci z autyzmem byłoby wspaniale,
gdyby mieli do dyspozycji nieograniczony budżet oraz architekta wnętrz,
który mógłby pomóc w tym trudnym temacie.
Rodzice mogą jednak sami
stworzyć niepowtarzalną przestrzeń dla swojego dziecka.
W przypadku, gdy dziecko jest zdrowe urządzamy pokój trochę „po
naszemu”,
spełniając swoje marzenia z dzieciństwa – bo tak nam się
podoba,
bo koleżanka urządziła tak samo.Stawiamy bardziej na to,
żeby
pokój wyglądał jak małe królestwo księcia/księżniczki,
takie podejście
jest całkowicie zrozumiałe.
Kiedy jednak nasze dziecko ma zdiagnozowane autyzm/Zespół Aspergera,
Kiedy jednak nasze dziecko ma zdiagnozowane autyzm/Zespół Aspergera,
a przecież nie od
urodzenia wiemy, że ma, ale od urodzenia staramy się
stworzyć dla niego
„królestwo” w jego pokoju, warto jest pomyśleć
o urządzeniu i
przystosowaniu tego pomieszczenia w trochę inny sposób.
Nie oznacza to,
że będzie to brzydki pokój, którym nie będziemy się mogli pochwalić
przed rodziną i znajomymi.
Autystyczne dzieci mają problemy z
przetwarzaniem sensorycznym.
Otaczającą rzeczywistość odbierają jako
chaos atakujący nadmiarem bodźców,
których nie potrafią znieść. Dla
wielu z nich jedyną reakcją na kontakt z otoczeniem jest krzyk, agresja i
strach. Urządzając pokój dla dziecka z autyzmem
musimy spróbować wejść w
jego świat i zrozumieć mechanizmy kierujące
jego zachowaniem w taki, a
nie inny sposób.Wszystkie dzieci czują się bezpiecznie
w miejscach im
znanych, bliskich i przewidywalnych. Przestrzeń, w której przebywają,
powinna być przede wszystkim uporządkowana i bezpieczna.
Aby zredukować
niepokój dziecka, stwórzmy obrazkowy plan dnia,
aby maluch wiedział,co
go czeka, co nastąpi później.
Często się do niego odwołujmy i wspólnie
planujmy zmiany w jego schemacie.
Obrazkowy harmonogram dnia,
wykonywanych czynności,
wpłynie w pozytywny sposób na życie wszystkich
mieszkańców domu.
Osoby ze spektrum zaburzeń autystycznych mają silne więzi z przedmiotami,
które w moim subiektywnym odczuciu to zwykłe śmieci.
Warto opracować system segregacji.
Podczas
sprzątania pokoju pojawiały się 3 worki.
Pierwszy na śmieci i na rzeczy
popsute nie do naprawienia,
drugi na przedmioty do oddania,
trzeci na
rzeczy popsute do naprawy i te których nie chcemy wyrzucać,
ale już nie
są potrzebne.
Rzeczy z trzeciego worka przekładamy do pudełka z opisem
,,poczekalnia".
Dzieci lubią proste zasady. Sprzątanie staje się mniej skomplikowane,
kiedy wiadomo co zrobić z każdym przedmiotem i jak go klasyfikować.
Niestety z moimi synami trzeba było być podczas segregowania
i nie
pozwalać na ,,pożegnania” polegające na ostatnim bawieniu się
każdą
segregowaną rzeczą. Zarówno młodszy jak i starszy syn nie mieli
kompletnie poczucia upływającego czasu i moja ingerencja była niezbędna.
Dzień sprzątania trzeba dokładnie zaplanować i
zapisać w kalendarzu.
Trzeba opowiedzieć co będziemy robić i dlaczego.
To pozwoli oswoić się z niecodzienną sytuacją i nie będzie wiązało się z
buntem.
Albo bunt i sprzeciw będzie szybko zdławiony,
bo powołamy się na
zapisane w kalendarzu ustalenia.
Kiedy dziecko z zespołem Aspergera jest samo, szczególnie w swoim
pokoju,
wówczas zmniejsza się jego nadwrażliwość na pewne doświadczenia
sensoryczne,
ponieważ otoczenie jest dość ciche, zwłaszcza w porównaniu
z
podwórkiem czy salą lekcyjną.
Dzieci z ZA bywają też wrażliwe na zmiany
i niepokoją się,
jeśli rzeczy nie znajdują się tam, gdzie były lub
powinny być.
Meble i inne przedmioty w pokoju stanowią znajomy układ,
a
członkowie rodziny nauczyli się już, że nie należy ich ruszać.
Pokój
dziecka to święte miejsce, w którym znajduje ono schronienie.
źródło:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz